poniedziałek, 4 grudnia 2017

3 grudnia 2017 - Pierwsza Niedziela Adwentu



ROZWAŻANIE

Mieliśmy pędzić. My i dzieci. Na koniec Polski. W dobre, piękne miejsce, z którego zawsze wracamy pokrzepieni na duchu i zainspirowani. 

Rano nie miałam siły wstać z łóżka. Siedziałam i czytałam: 

Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. Wychodzisz naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach.

Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy.

Powróć, Boże, Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co to zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Czuwajcie!

Przyszedł SMS: "Obawiam się że ostatnio trochę za dużo na raz się u was dzieje. Czasem trzeba ciut wyhamować i uspokoić wnętrze. Odpuścić. Posiedzieć spokojnie na kanapie i przemyśleć priorytety.  Nie można cały czas żyć w biegu. (Takie sobie mądrości matki - czasem warto posłuchać)"

Zostaliśmy.

Popołudnie spędziliśmy, my i dzieci, oglądając razem film i jedząc popcorn.

Wieczorem byliśmy radosną, zrelaksowaną rodziną, wreszcie znowu blisko siebie nawzajem. 


Ela


(c) Mamy Adwent

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz